در ایران استفاده از مواد رادیواکتیو در پزشکی اولین بار با اندازه گیری مقدار ید رادیواکتیو ادرار ٢٤ ساعته در سال ١٣٣٩ به وسیله دستگاهی که چهار لوله گایگر مولر در اطراف ظرف ادرار قرار داده شده بود، در آزمایشگاه پیمان مرکزی دانشکده علوم پزشکی تهران شروع شد. حدود یک سال بعد، ١٣٤٠، نقشه برداری از تیروئید و اندازه گیری هورمون های تیروئیدی در خون به وسیله گاما کمرایی که به بیمارستان رازی هدیه شده بود، آغاز گشت. در سال 1346 ، با تشویق و همت آقای دکتر نظام مافی از محل ثلث مرحوم ابراهیم قره گزلو، مرکز پزشکی هسته ای و تحقیقات غدد مترشحه داخلی دانشگاه تهران تاسیس شد و از سال 1347 با ریاست جناب آقای دکتر نظام مافی شروع به کار نمود .

پس از بازنشسته شدن آقای دکتر نظام مافی در سال ١٣٥٨ ، هم زمان با تجهیز مؤسسه به ابزارهای جدید به همت آقای دکتر محسن ساغری و نیز آقای دکتر ارسلان وکیلی، گروه آموزشی پزشکی هسته ای برای اولین بار در سال ١٣٦٠  در دانشگاه علوم پزشکی تهران تأسیس شد

از متخصصین ایرانی فعال در خارج از ایران که نقش بسزایی در پیشرفت پزشکی هسته‌ای داشتند می‌توان به  پروفسور عباس علوی اشاره کرد که در دهه ۱۹۷۰ میلادی شاگرد و یکی از اعضای تیم دیوید کوهل بود که نامش در ابداع سیستم‌های اسپکت به‌همراه وی دیده می‌شود. جامعه پزشکی هسته‌ای آمریکا همچنین بخاطر خدمات علمی وی در گسترش سیستم‌های پت اسکن، در سال ۲۰۰۴ به وی یکی از بالاترین جوایز خود که جایزهٔ دِهِوِسی برای پیشبرد برجستهٔ پزشکی هسته‌ای است را اهدا کرد .

امروزه پزشكى هسته اى يك بخش مهم و وابسته به علوم پزشكى شده است. توليد راديو دارو ها و تركيبات آنها براى كاربرد در پزشكى هسته اى، يك بخش مهم فعاليت هاى هسته اى و راديو شيمى را تشكيل مي دهد. توسعه ژنراتور هاى دارويى امكان استفاده از راديو نوكلوييد هاى با نيمه عمر كوتاه را در هر زمان در پزشكى  هسته اى ممكن ساخته است .